سیستم هشدار آتش یا اعلام حریق

سیستم هشدار آتش یا اعلام حریق چیست؟

سیستم اعلام حریق یا هشدار آتش در جهت هشدار به ما در مواقع اضطراری طراحی شده است تا بتوانیم برای حفاظت از خود ، کارمندان و عموم مردم فعالیت هایی را انجام دهیم.

سیستم های تشخیص حریق برای کشف آتش سوزی در اوایل توسعه خود طراحی شده اند . تشخیص به موقع نیز در حفاظت از ایمنی پرسنل واکنش اضطراری نقش بسزایی دارد. تلفات اموال را قادر است کاهش داد و زمان خرابی برای عملیات را از طریق شناسایی زودهنگام به کمترین مقدار ممکن برساند زیرا تلاش های کنترل در حالی که آتش سوزی هنوز کوچک است شروع گردیده است. اکثر سیستم های هشدار با سرعت بخشیدن به روند کنترل آتش ، اطلاعات مربوط به محل آتش سوزی را به پاسخ دهندگان اضطراری ارائه می دهند.

هشدار دهنده های آتش سوزی در دفاتر ، کارخانه ها و ساختمان های عمومی دیده میشوند ، آنها بخشی از برنامه روزمره ما به حساب می آیند اما تا زمانی که  آن وقت اضطراری به وجود نیاید ، بیشتر آنها را نادیده می گیرند ، این فقط شاید جان ما را نجات دهد.

روش تشخیص هرچه باشد ، در صورت فعال شدن زنگ هشدار ، صداها برای هشدار به افراد در ساختمان مبنی بر آتش سوزی و تخلیه فعال میشوند.

سیستم اعلام حریق همچنین شاید دربر دارنده یک سیستم سیگنال از راه دور باشد که قادر می باشد نیروهای آتش نشانی را از طریق ایستگاه مرکزی هشدار دهد.

پس سیستم اعلام حریق یا سیستم تشخیص آتش یعنی چه؟

“مغز” سیستم آشکارساز حریق صفحه کنترل زنگ هشدار آتش است. این مرکز اصلی برای سیم کشی کل سیگنال های آشکارساز است و نشانه ای از وضعیت را به کاربران نمایش می دهد

این واحد همچنین قادر است برای شبیه سازی زنگ خطر برای به کارگیری در تمرین های معمول آتش سوزی و تخلیه  تنظیم شود ، پس همه کارکنان می دانند که در صورت آتش سوزی واقعی چه کارهایی را انجام دهند.

تاریخچه مختصری از سیستم های اعلام حریق

سیستم های هشدار از زمان ثبت اختراع اولین سیستم هشدار اتوماتیک در سال 1890 به وسیله فرانسیس رابینز آپتون ، یکی از همکاران توماس ادیسون ، به اندازه قابل توجهی تکامل پیدا کرده است. دوازده سال بعد ، در انگلستان ، جورج اندرو داربی اولین سیستم های تشخیص گرما و دود و در سال 1965 ، با باتری کار کرد. دزدگیرهای مرتبط با دود برای اولین بار نمایان شد. از دهه 1980 ، کدهای ساختمانی نیاز به نصب و استفاده از هشدارهای دود مجهز به باتری دارند.

گونه های مختلف ردیاب های اعلام حریق و آتش

در هسته سیستم هشدار آتش دستگاههای تشخیص ، از آشکارسازهای پیچیده هوشمند دود گرفته تا واحدهای شیشه شکستن دستی که بصورت دستی کار می کنند ، وجود دارد ، گونه های متنوعی موجود است اما می توانیم آنها را به گروههای زیر تقسیم بندی کنیم:

– ردیاب های حساس به گرما

– ردیاب های حساس به  دود

– ردیاب های مونوکسیدکربن

– ردیاب های چند حسگر

– نقاط تماس دستی

1. ردیاب های حساس به دما و گرمی

ردیاب گرما قادر است بر اساس درجه حرارت ثابت فعالیت می کند ، اگر درجه حرارت از یک درجه از پیش تعیین شده بالاتر رود یا اینکه بتواند بر روی سرعت تغییر دما کار کند ، زنگ هشدار به وجود می اورد.

اغلب آشکارسازهای حرارتی و حساس به گرما کارکدشون به روشی مشابه فیوز الکتریکی می باشد ، ردیاب ها در بردارنده آلیاژ eutectic هستند که با رسیدن به دمای تعیین شده حساس به گرما می شود، آلیاژ از یک جامد به مایع تبدیل می شود که در عوض زنگ خطر را فعال می کند.

2. ردیاب های حساس به دود

سه نوع اصلی ردیاب حساس به دود موجود است:

– یونیزه شدن

– پراکندگی نور

– نور مبهم

1-2ردیاب حساس به دود از نوع اصلی یونیزه

یونیزاسیون دتکتور دود در کل شامل دو اتاق است. اولین مورد به عنوان مرجع در جهت ترمیم تغییرات دمای محیط ، رطوبت یا فشار به کار گرفته می شود.

محفظه دوم در بر دارنده یک منبع رادیواکتیو است که اغلب ذره آلفا است و هوای عبوری از محفظه را که یونی بین دو الکترود در جریان است یونیزه می کند.

زمانی که دود وارد محفظه  مورد نظرمی شود جریان کاهش پیدا می کند. این افت جریان در جهت آغاز زنگ هشدار به کار گرفته می شود.

2-2آشکارساز حساس به دود پراکنده نور

آشکارساز حساس به دود  از نوع پراکنده نور بر روی اثرنورفعال می شود. یک فتوسل و یک منبع نور توسط یک محفظه تاریک از هم جدا می شوند به طریقی  که منبع نور روی فوتوسل قرار نمیگیرد.

عبور دود به داخل محفظه موجب این مسئله می شود که نور از منبع پراکنده شود و روی سلول نوری قرار بگیرد. از خروجی فوتوسل برای شروع زنگ هشدار به کار گرفته می شود.

3-2 ردیاب حساس به دود مبهم کننده نور

در آشکارساز حساس به دود مبهم کننده نور ، دود با یک پرتوی نور بین یک منبع نور و سلول نوری تداخل می کند. فوتوسل میزان نوری را که میگیرد  مشخص می کند.

از تنوع در خروجی فوتوسل برای ایجاد هشدار به کار گرفته می شود.

از این نوع تجهیزات تشخیص حریق می توان برای حفاظت از مناطق وسیع با منبع نور و فوتوسل که در فاصله کمی از هم قرار دارند ، استفاده می گردد.

3. ردیاب های مونوکسید کربن

آشکارسازهای از نوع مونوکسیدکربن همچنین به عنوان آشکارسازهای آتش CO شناخته می شوند ردیاب های الکترونیکی میباشند که با احساس کردن سطح مونوکسید کربن در هوا برای نمایش آتش سوزی به کار گرفته می شود.

مونوکسیدکربن گازبسیار سمی است که در اثر احتراق به وجود می آید و ساخته می شود.

در این حالت ، این آشکارسازها همان آشکارسازهای مونوکسیدکربن نیستند که در خانه برای نگهداری از ساکنان در برابر مونوکسید کربن تولید شده توسط احتراق ناقص در وسایلی مانند آتش گاز یا دیگهای بخار استفاده می شود.

ردیاب های حریق مونوکسید کربن از همان سنسورهای موجود در خانه استفاده می کنند اما حساسیت بالاتری را دارا هستند و سریعتر پاسخ می دهند.

ردیاب های مونوکسیدکربن دارای یک سلول الکتروشیمیایی هستند ، که مونوکسیدکربن را احساس می کند ، اما قابلیت دود یا سایر محصولات احتراق را ندارد.

4. ردیاب های چند حسگر

ردیاب های  از نوع چند حسگر ورودی های سنسورهای نوری و گرما را با هم ادغام می کنند و آنها را با به کارگیری از یک الگوریتم پیچیده در مدار ردیاب پردازش می کنند.

زمانی که توسط کنترل پنل نظرسنجی می شود ، آشکارساز مقداری را بر اساس جواب های ترکیبی از حسگرهای نوری و گرما برمی گرداند. آنها طوری  طراحی شده اند که به طیف وسیعی از آتش سوزی حساسیت نشان می دهد.

5. نقاط تماس دستی

Point Call Call or Break Glass Call Point وسیله ای است که به پرسنل این امکان را می دهد با شکستن المان قابل انعطاف روی فشیا آلارم را فعال کند. این وسیله موجب ایجاد زنگ هشدار می گردد.

اجزای سیستم هشدار دهنده

سیستم اعلام حریق از اجزای بسیاری تشکیل شده است ، از جمله:

• تابلو کنترل دزدگیر
• دستگاه های شروع
• ردیاب های دود
• ردیاب های مجاری
• ردیاب های حرارتی
• ردیاب های پرتو
• آشکارسازهای دود مایع هوا یا نمونه برداری هوا
• کلیدهای جریان آب
• سوئیچ های تامپر
• دستگاه های اعلان
• دستگاه های قابل شنیدن
• استروب ها
• استروب / شاخ
• گفتگوی دلالان یا ارتباطات
• منابع تغذیه NAC

انواع مختلف سیستم های اعلام حریق

سیستم های اعلام حریق را به چهار دسته اصلی تقسیم بندی میکنند:

1. مرسوم
2. آدرس پذیر
3. باهوش
4. بي سيم

1. سیستم های اعلام حریق متداول و رایج

در یک سیستم از نوع اعلام حریق متداول ، از کابل کشی فیزیکی برای وصل کردن چندین نقطه تماس و ردیاب ها به کار گرفته می شود و سیگنال هایی که از آن به سیم کنترل اصلی باز می گردند در نظر گرفته می شود.

نقاط تماس و آشکارسازها در “مناطق” تنظیم شده اند تا مشخص کردن محل هشدار را تسهیل نمایند ، این امر هم برای نیروهای آتش نشانی و هم برای مدیریت عمومی ساختمان ضروری می باشد.

کنترل پنل این نوع حداقل به دو مدار صدای بلندتر وصل گردیده که می تواند در بردارنده زنگ ها ، صدای الکترونیکی یا سایر دستگاه های اعلام حریق قابل شنیدن باشد.

این دستگاه ها هستند که هنگام فعال شدنشان، زنگ هشدار را به صدا در می آورند.

2. سیستم های اعلام حریق از نوع دارای قابلیت آدرس دهی

اصل تشخیص یک سیستم آدرس پذیر همان سیستم متعارف می باشد با این تفاوت که به هر آشکارساز یک آدرس مشخص داده می شود .

مدار تشخیص بصورت یک حلقه سیم کشی می شود و شاید حداکثر 99 دستگاه به هر حلقه وصل گردد.

اغلب نصب این حلقه با ماژولهای جداسازی حلقه به نوعی است که این حلقه به صورت مقطعی تقسیم  بندی می گردد تا مطمئن شویم که اتصال کوتاه یا خطای تنها موجب از دست رفتن بخش کوچکی از سیستم می شود. اجازه می دهد بقیه سیستم به طور عادی به کار خود ادامه دهد.

در دو سیستم قبلی ، “سیستم اعلام حریق از نوع  متداول” و “سیستم اعلام حریق از نوع با آدرس دهی” ، آشکارسازها “هوشمند” در نظر گرفته نمی شوند زیرا آنها فقط قادر هستند سیگنال های خروجی را نمایش دهند که مقدار پدیده های شناسایی شده را نشان می دهد.

3. سیستم های اعلام حریق هوشمند

در نوع سیستم های اعلام آتش هوشمند هر ردیاب به طور موثر رایانه خود را در اختیار شما قرار می دهد که محیط اطراف خود را بررسی نمایید و در صورت وجود آتش سوزی ، نقص یا نیاز به تمیز کردن سر آشکارساز ، به صفحه کنترل ارتباط برقرار می کند.

4. سیستم های اعلام حریق بی سیم

نوع نهایی و آخرین گونه سیستمی که در اینجا توضیح میدهیم ، سیستم اعلام حریق از نوع بی سیم است.

اینها یک گزینه موثر برای سیستمهای اعلام حریق سیمی سنتی برای همه کاربردها هستند. آنها از ارتباطات رادیویی ایمن و بدون مجوز برای اتصال سنسورها و دستگاه ها با کنترل کننده ها به کار گرفته می شوند.

این یک مفهوم ساده است ، که مزایای منحصر به فرد بسیاری را به وجود می ۀورد و یک سیستم کاملاً هوشمند برای تشخیص آتش بدون نیاز به کابل کشی نیاز است.

تعدای از نمونه های عملکردها و سیستم هایی که با سیستم های اعلام حریق واسط  کار می کنند:

• سیستم های خاموش کردن از جمله سیستم های آبپاش اتوماتیک
• قطع برق و فراخوان آسانسور
• مدیریت دود
• کنترل فن و دمپر HVAC
• باز کردن قفل درب و آزاد شدن درب
• سیستم های امنیتی
• سیستم های اطلاع رسانی انبوه
• نظارت بر خاموش کننده ها

طبق کد هشدار دهنده و اعلامیه ملی آتش سوزی ، برخی از موارد فوق “عملکردهای ایمنی در برابر آتش” به منظور بهبود سطح ایمنی در زندگی سرنشینان یا بازبینی توسعه آتش در نظر گرفته می شود.

هر چند وقت یکبار باید دزدگیرهای حریق را کنترل نمایید؟

هر هفته ، ماه ، شش ماه یا هر بار یکبار باید اجزای اعلام حریق را بصری کنترل نمایید. با این حال ، این برنامه ها بسته به مقررات محلی شما و همچنین حوزه قضایی دارای اختیاراتی هستند که این اختیارات می توانند مختلف باشند.

تجهیزات کنترل: هر هفته این مورد را بررسی کنید تا عملکرد صحیح سیستم تأیید شود. این شامل بازرسی LED ها ، منبع تغذیه ، فیوزها و دیدن هرگونه سیگنال مشکلی است.

باتری ها: بسته به نوع باتری های خود ، باید آنها را ماهیانه یک یا دو بار کنترل نمایید تا نشت و خوردگی پیدا نکرده باشند.

ردیاب های گرما ، ردیاب های مجاری و ردیاب های دود: اینها را به صورت هر شش ساله کنترل نمایید.

نگهداری

شما بایستی اجزای سیستم اعلام حریق خود را طبق اطلاعاتی که خود سازنده انتشار داده خود محافظت نمایید. تعداد دفعات انجام تعمیر و نگهداری به شرایط محیطی و همچنین نوع تجهیزات شما وابسته می باشد. طریقه تمیز کردن اجزای سیستم به مکان آنها و دستورالعمل های سازنده وابسته است.

با البرز صنعت تماس بگیرید.

طی چندین سال گذشته، البرز صنعت ارائه دهنده راه حل های نوآورانه برای مشتریان در سراسر کشور است. با مطالعه در سایت ما یا تماس با ما ، درباره خدمات ما بیشتر اطلاعات کسب کنید .

شرکت البرز صنعت پیشرو در خدمات و سیستم های اتوماسیون و شبکه

قبل از خرید و به کارگیری آن ، از مشاوره رایگان   و تخصصی کارشناسان ما استفاده کنید .

اعتماد شما به ما بهترین سرمایه است.

شماره تماس :44053033-021